Fundacja KOLOROWO była partnerem debaty zorganizowanej przez Tell The Good News – przesłanie ze Świata: Potencjał Kultur w Polsce a Uchodźcy.
W dniu 18 listopada 2017 roku przy współpracy Stowarzyszenia Missio Quotidiana, Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego i Niezależnego Zrzeszenia Studentów Regionu Łódzkiego oraz Młodzieży ze szkół maturalnych oraz uczelni wyższych w Łodzi, została podjęta próba dialogu o Człowieku w emigracji i problematyce uchodźców.
TGN
W wydarzeniu przewidziano udział następujących Gości w nawiązaniu do tematyki spotkania:
Abp Grzegorz Ryś (metropolita łódzki) przyniósł nam swoim przesłaniem Ducha Papieża Franciszka w nawiązaniu do do Miłosierdzia Inności. Każdy z nas bywa Przybyszem – skomentował abp Grzegorz Ryś, nawiązując do misji chrześcijańskiego miłosierdzia i analogii, w której każdy z nas kiedyś opuszcza dom i znajduje się w sytuacjach zależnych od innych ludzi.
W wypowiedziach Janiny Ochojskiej (w kontekście edukacyjno-socjologicznym Uchodźcy a Wartość) poszukiwaliśmy nauki porównania doświadczeń i wartości życiowych w kontraście odmienności.
Marta Titaniec (koordynator projektów zagranicznych, która pomaga ludziom z pasji i doświadcza Życia w mieście ruin) podjęła z nami dialog o nauce odwagi wobec Inności kulturowej i Aleppo jako wezwaniu do Miłosierdzia.
Monika Kopytowska (językoznawca, wykładowca UŁ, badacz i szkoleniowiec z zakresu tożsamości i komunikacji międzykulturowej) opowiedziała o kształtowaniu społecznej tożsamości, i budowaniu przyjaznej komunikacji.
Anna Konieczna (Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej) opowiedziała jak pomagać w aspekcie humanitarnym, rozwojowym i ratunkowym.
Monika Just (dr nauk społecznych z Polskiego Stowarzyszenie Kreatywności) podjęła dialog na temat tolerancji i otwartości w rozwiązywaniu problemów i aktywnym myśleniu jako kluczach w międzynarodowym dialogu.
Galeria Uchodźców i Emigrantów Polskich czyli dziękujemy Ci historio.
Podczas wydarzenia poszukiwaliśmy nawiązań do różnych wartości i potencjałów w polskiej historii, oraz mających źródło w polskiej emigracji, które do dziś są fundamentem kultury i edukacji w polskiej sztuce, kulturze i literaturze (np. poruszające świat dzieła Adama Mickiewicza, Ignacego Krasickiego, Fryderyka Chopina, działania Tadeusza Kościuszki czy Józefa Bema, podstawy światowego zegarmistrzostwa Antoniego Patka – to wszystko karty historii i współczesne Pokolenia zawdzięczają fali odczuć związanych z emigracją i pragnieniem powrotu do Ojczyzny.
Emigrant gdziekolwiek się nie znajdzie, tęskni za swoim domem i chce do niego wrócić. Obserwujemy ten problem samotności i braku poczucia bezpieczeństwa i perspektyw niosąc pomoc w Libanie – komentuje Anna Konieczna z Polskiego Centrum Pomocy Międzynarodowej. – Wielu z nas trudno sobie wyobrazić sytuację, w której nagle tracimy bezpieczeństwo, rodzinę i dach nad głową. Nasza organizacja od 5 lat niesie pomoc humanitarną uchodźcom syryjskim w Libanie. Aby pomóc tam trzem rodzinom wystarczyłyby pieniądze przeznaczane na jednego uchodźcę w Europie.
PCPM – liczby nawiązujące do potrzeb i pomocy w obszarach działania, prośba o przesłanie materiałów zdjęciowych do danych z załącznika – ilustrujących sytuacje i potrzeby, emocjonalny obraz sytuacji.
Według danych UNHCR na całym świecie jest obecnie ponad 65 milionów uchodźców oraz osób, które musiały przenieść się do innej części swojego kraju w obawie przed prześladowaniami. Jest to niemal 1% ludzkości. Ponad połowę tych liczb stanowią dzieci.
W ruinach miast i w ruinach Człowieka czyli poszukiwania nieskończone i pytania o dom.
Podczas debaty w materiałach filmowych i zdjęciach ruin z Syrii, Aleppo i Libanu poszukiwaliśmy także Człowieka w ruinach tego, co utracił w rozmowie z Martą Titaniec: – Dobre pytania to takie, które rodzą kolejne pytania. Najtrudniejsze to: po prostu być. Umieć być z drugim Człowiekiem, który potrzebuje nas w sytuacji, gdy stracił wszystko, również szanse na normalne dalsze życie.
Trudnością jest także komunikacja z „Nieznanym”i podjęcie dialogu z „Innością”. Poznanie jej oraz jej przyczyn to wyzwanie w ważnym i potrzebnym dialogu współczesnych czasów. Nie tylko a aspekcie społeczno – politycznym. Rośnie liczba komunikatorów, rozwiązań technologicznych, ikonek emocji, a ludzie zwyczajnie przestają potrafić ze sobą rozmawiać.
Potencjał odmienności podsumowała sugestywnie w jednej ze swoich wypowiedzi Janina Ochojska z Polskiej Akcji Humanitarnej -Różnorodność jest wartością tego świata. Nie zamykajmy się, skoro możemy poznać wielkość i bogactwo tej planety, także w aspekcie Inności!
W perspektywie edukacji i poznania różnice międzykulturowe to dar spojrzenia na inną, kulturę, religię, rodzinę czy życiowe wartości. Trudno je poznać i zrozumieć bez podjęcia dialogu.
Kreatywność tej komunikacji i zakresu tolerancji, podobnie jak szacunku do odmienności kultury i poglądów ma tu wielkie znaczenie i jest kluczem do wzajemnych relacji, bez względu na miejsce w którym one zaistnieją. – Monika Just
Ogromnie cieszy fakt, że młodzież i studenci uczestniczyli w wydarzeniu tak bardzo licznie (ponad 400 osób). Ze względu na ograniczenia czasowe wydarzenia pojawił się niedosyt informacji i wiele pytań źródłowych i kulturowych, na które Młodzież chciałaby uzyskać. Budująca jest wiadomość, że po debacie poszli w węższych kręgach rozmawiać o dialogu z drugim Człowiekiem,i o międzynarodowości w ich odczuciu. Ufamy, że będzie wiele okazji aby się tymi spostrzeżeniami móc podzielić. Otwarty dialog wciąż trwa i w tym jest wielka nadzieja, że komunikacja (także ta międzynarodowa) będzie lepsza, szerzej poznana i twórcza w przełożeniu na kreatywną przyszłość. Fundacja Kolorowo z pewnością podejmie kroki, aby stworzyć takie możliwości budowania międzynarodowych potencjałów.
Trudno jest w tak krótkim czasie poruszyć w sposób wyczerpujący tak wiele problemów, jakie dziś wymagają uwagi w kontekście Uchodźców, Emigracji i sytuacji na świecie. Trudno także odnaleźć się w realiach, które wkrótce mogą zaistnieć także w Polsce. Najtrudniej jednak dziś, gdy zalewają nas fale informacji podjąć dialog z drugim Człowiekiem, szczególnie „Innym”.
Dziękuję Uczestnikom debaty za obecność, ich uwagę i odwagę aby podzielić się swoimi przemyśleniami na forum. To dla Nich ten dialog został podjęty. To Oni są Przyszłością. Spojrzeniami, o które wciąż warto pytać – podsumowała prowadząca spotkanie dziennikarka prasowa i telewizyjna Joanna Wiernicka Zawisza – Ambasador Fundacji KOLOROWO.
Pomimo wielu lęków, pojawia się w Człowieku chęć poznania, wpisana w jego naturę. Gdy jedziemy na wycieczkę do innego kraju, chcemy poznać inna kulturę, różnorodność, inność miejsc które odwiedzamy i Ludzi, którzy tam żyją.
Między empatią a procedurą to słowa kluczowe, które dotyczą zachowań wobec odmienności kultur i w poznaniu drugiego człowieka w jego języku komunikatów – podzieliła się swoją wiedzą dr Monika Kopytowska językoznawca, wykładowca UŁ, badacz i szkoleniowiec z zakresu tożsamości i komunikacji międzykulturowej – Podpowiadam w tej dziedzinie grupom zawodowym podczas warsztatów i rozmawiam na zajęciach ze studentami. Obserwuję jak zmieniają się ich relacje gdy się poznają i współpracują. To jak postrzegamy, zależy od tego jak mówimy i opisujemy. Kultura jest jak oprogramowanie. Szkoda, że dziś częściej lepiej znamy oprogramowanie techniczne, niż kulturę środowiska własnego i innego kraju.
Czy jesteśmy otwarci na drugiego Człowieka? Czy jesteśmy zamknięci na siebie? Czego się boimy?To pytania w sercu, na które odpowiedzi jest tak wiele jak liczna jest ludzkość. „Inność” jest odpowiedzią na lęki i na pytania z jakimi będzie się mierzył współczesny świat. „Inny” jest też zapytaniem o Przyszłość jaką chcemy tworzyć.
Tematykę „Inności?” w rozszerzonych możliwościach poznania i podjęcia o niej dialogu Fundacja KOLOROWO zamierza podejmować także w ramach ogólnopolskiego konkursu fotograficznego „Inny?”, w połączeniu z debatą i spotkaniami/panelami tematycznymi. Chętnie podejmiemy międzynarodowy dialog i poszukamy w nim odpowiedzi na pytania o Człowieka.
Zapraszamy na strony wydarzenia: www.pasjazycia.com
Kim jest uchodźca?
Pomimo tego, że słowo to zakorzeniło się w naszym języku tak silnie, że w 2015 roku kapituła polskich językoznawców jednomyślnie (po raz pierwszy w historii) wybrała ten rzeczownik słowem roku, a dzięki głosom internautów „uchodźca” wygrał również w ogólnopolskim internetowym plebiscycie organizowanym przez Uniwersytet Warszawski, to większość Polaków nie umie precyzyjnie odpowiedzieć na to pytanie.
Kiedy kogoś można nazwać uchodźcą, a kiedy nie?
Na całym świecie korzysta się z definicji „uchodźcy” opisanej w Konwencji Genewskiej. Definicja ta pochodzi z 1951 roku i powstała w odpowiedzi na wielkie ruchy migracyjne związane z ludźmi, którzy musieli uciekać ze swoich domów w czasie II wojny światowej. Oznacza to, że w wielkim stopniu uchodźcę zdefiniowano prawnie również na podstawie polskiego doświadczenia.
Zgodnie z tą definicją uchodźcą jest każda „osoba, która na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej zmuszona była opuścić kraj pochodzenia oraz która z powodu tych obaw nie może lub nie chce korzystać z ochrony swojego kraju”.
Tym samym uchodźcami byli Tadeusz Kościuszko, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki czy Zygmunt Krasiński. Ale już nieoczywistym jest, czy Fryderyka Chopina, syna francuskiego emigranta, któremu od ręki zaproponowano francuskie obywatelstwo, można nazywać uchodźcą.
Źródło: aleteia.org
